Ο Σωτήρης είναι προανακριτής της Αστυνομίας. Μια μέρα αποφασίζει να γίνει δίκαιος. Θα αθωώνει όλους αυτούς που έπεσαν στο έγκλημα επειδή δεν είχαν «στον ήλιο μοίρα». Στην προσπάθειά του να σώσει έναν ακόμα αθώο, σκοτώνει από λάθος έναν άνθρωπο. Η Δώρα είναι γύρω στα 40. Ειναι μόνη, κάνει ότι δουλειά βρεί μπροστά της και γενικώς κάνει ότι μπορεί. Τη μία καθαρίζει γραφεία, την άλλη δουλεύει κομπάρσος, την τρίτη κλέβει μπριζόλες απο το σουπερ μάρκετ. Τα αποθέματα αλληλεγγύης της έχουν στερέψει. Δεν της καίγεται καρφί για κανέναν! Προσπαθώντας σώνει και καλά να αποδείξει την αθωότητα ενός ακόμα χτυπημένου απο τη μοίρα ο Σωτήρης θα φτάσει στα άκρα. «Το δάχτυλο μου δεν υπάκουσε στο μυαλό μου» θα πει μετά, αλλά τι σημασία έχει; Και σαν να μην έφτανε αυτό, μάρτυρας του φόνου είναι η Δώρα. Από αυτήν τη γυναίκα λοιπόν πρέπει να περιμένει βοήθεια ο Σωτήρης;